Bünyesinde birçok fırsatlar bulunmasına karşın, böylesi bir enerjiyi, sinerjiye dönüştürememenin sıkıntısını yaşıyoruz.
Ekonomik girdileri tarım ve hayvancılık üzerine yoğunlaşan, faaliyette bulunan şirketleri ile birçok il ve ilçeyi kıskandıran ilçemiz, ne yazık ki elindeki potansiyeli yeterince değerlendiremiyor.
Üreten bir toplumuz aslında. Tarlada yetişebilecek ne varsa durmadan üretebiliyoruz. Üretimi en meşakkatli ürünlerin başında yer alan şeker pancarında Türkiye rekoru kırıyoruz. 
Fabrikalara kota uygulaması olmazsa, tek başına Boğazlıyan Şeker Fabrikası’nın hammaddesini karşılayacak rekolteyi ortaya koyacak donanımda ve kapasitede üreticimiz…
GEDAŞ A.Ş. Cips Fabrikası’nın ihtiyacı olan patatesin de bir bölümü ilçemiz çiftçileri tarafından üretiliyor. Yeter ki, fabrikalar çalışsın, ilçe istihdamına katkıları olsun. Kendi kazanmasının yanında ilçe ekonomisinin de canlanmasını arzu ediyor.
Tarım Kredi’ye ait Yem Fabrikası’nın da ihtiyacının bir bölümünü yine ilçemiz üreticileri karşılıyor… Siz yeter ki fabrikalar kurun, emin olun hammadde sıkıntısı çekmezsiniz.
Geçtiğimiz gün bir çiftçimizle yaptığımız sohbette, evinin yakınında bulunan 5 dönümlük tarlaya domates başta olmak üzere, fasulye, salatalık, soğan, sarımsak, kabak, nohut, mercimek gibi çeşitli ürünleri ektiğini dile getirdi ve ekledi: 
“ - Malum, kış geliyor kışlık erzaklarımızı buradan temin edelim, arta kalanını da satırım düşüncesiyle ekim yaptım. Şimdilerde günlük 1,5 tona yakın salçalık domates topluyor ve satıyorum. Öyle tahmin ediyorum ki, bu küçücük alandan 50-60 bin TL.’lik ürün elde edeceğim.
Nohut, mercimek, fasulyeyi çoktan sattım. Rabbime çok şükür. Ürünümüz bereketlendi. Siz yeter ki çalışın.”
Bugün mahallelerde, köylerde bir dumanın yükseldiğini görüyorsanız eğer, bilin ki orada ya ekmek yapılıyor, ya salça kaynatılıyor ya da pekmez yapılıyor…
Kışın 5-6 TL.’ye yemiş olduğumuz patates, domates, soğan şimdilerde 1 TL. civarında. Çiftçimiz hem üretirken kazanıyor, hem de ürettikçe tüketiciye kazandırıyor.
Bundan 40-50 yıl öncesini çok iyi hatırlıyorum. Şehirlerden kolay kolay gıdaya para harcanmazdı. Hem organik hem de bereketli bir şekilde yapılırdı. Tereyağından tutun da, peynir, pekmez, turşu, ekmek vb. kışın tükettiğimiz ne kadar gıda maddesi varsa her ev tedarik eder veya komşular tarafından yardımda bulunulurdu.
Madem ki, böylesi üretken bir çiftçimiz var, iş müteşebbislere düşüyor. Bugün salça fabrikası, un fabrikası, turşu fabrikası, süt ürünleri tesisleri kurulsa ne onlar hammadde sıkıntısı çeker, ne de bizler bu kadar pahalıya yeriz…
Ne mutlu üreticiye, ne mutlu üreticisini destekleyen tüketiciye…

GÜNÜN SÖZÜ
Mutluyken görmezden geldiğin şeyler mutsuzken canını yakar. Çünkü insan hatalarını mutluyken değil, hep mutsuzken anlar.
Anton Çehov